Monday, November 21, 2016

ඒකිත් ගෑණියක්


එදා ලස්සන දවසක්. නැගෙනහිරින් හිරු පායා එද්දි හරිම ලස්සනයි. නැතුව ඉතින් බස්නාහිරින් ඉර පායනවයැ. අත් දෙකෙහි ඇගිලි මිටිකර දෙපැත්තෙන් ඉහලට  දික් කර උදෑසන ඇග හිරි ඇරියෙමි. ජනෙල් කූරු අතරින් පරිසරය දිහා බලනවට වඩා කොච්චර ලස්සනද මිදුලට ගිහින් ඒ සතුට විද දරා ගන්න එක. මම මිදුලට බැස්ස. මොන කෙහෙල්මල් ලස්සනක්ද. වත්ත පුරා තේක්ක කොල වැටිල.ඒ මදිවට ගස් දිගේට දළඹුවො බේරෙනව. මට අප්පිරියාවෙ බෑ ඔය තේක්ක කොල වැටිල තියෙන එක. කපල දාන්න ඕනෙ ගස් ටික ඹක්කොම. ඒ මදිවට කොහෙන්දෝ තණකොල වගයක් ගෙනැත් ඉන්දලා දැන්නම් පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ විහිදිලා ගිහිං. ඒත් පායපු ඉඩෝරෙට ඔක්කොම තණකොල ටික කහ ගැහිලා. ගෙයි පදිංචියට ආපු දවසේ ඉඳන් හදනවා හදනවා මල් පැල ඉවරයක් නෑ. ඒත් සාරවත්ව හැදිල මල් හට ගත්තු එක ගහක්වත් නෑ. හරියට මගේ හදවත වගේද කියලත් හිතුණා. කොච්චර පොත් පත් කියෙව්වත් කිසි දෙයක් මතක සන්තකේ නෑ. හරියට වැලි සල්ලඩේකින් වැලි සල්ලඩ කරනව වගේ ඔක්කොම සල්ලඩ වෙනව.

 ඇත්තටම එදා ගොඩාක් ලස්සන දවසක්. වෙනදා ඉර පායාගෙන එනකොට  කඩාවැටෙන ඉවසන්න බැරි ගිනි ගින්දර රසිනිය වගේ නෙවෙයි එදා ඒ පායපු අව්වට කලින් දවසෙ චන්ද්‍ර රාජයාගෙ සිසිලසින් කොටසක් තෑගි කරල වගේ. ඒ තරමටම සෞම්‍යයි. හදවතට විතරක් නෙමේ මුළු පංචස්කන්ධයටම ඒ සිසිලසේ අසිරිය දැනුන.

“ ජයන්ත .....කෝකටත් ආයෙත් පාරක් කට්ටිය වැඩට එනවද කියල බලාගෙන ආවනම් නරකද..? තේකත් අරං එන ගමන් රේණුකා කටහඩ අවදි කලා.

“ඔව් ඒක ඇත්ත.....හතට විතර ගිහිං එන්නම්......ම්....“

උදේ පාන්දරම මිනිස්සුන්ගෙ ගෙවල් ගානෙ යන්නත් බෑ. ඒත් නොගිහිිනුත් බෑ. එහෙම වුණොත් උන් වෙන කාගහෙරි වැඩකට යනවා. ඒ තරමටම විස්සාසයක් තියාගන්න පුළුවන් උන්නෙ ඉන්නෙ. මේ..හවස කියනව අනිවාර්යයෙන්ම උදේ එන්නම්ය කියල...කුඹූරට ගිහිං කුඹුරු අයිතිකාරය උන් එනකං බලං ඉන්නව. එතකං උන් උන්ගෙ එකෙක්ගෙ  හරි කාගෙ හරි සල්ලිතියෙන එකෙක්ගෙ කුඹූරක වැඩට ගිහිං....ඔන්න ඕකයි තත්ත්වෙ.

හවස පොරොන්දු දුන් දෙදෙනාම පසු දිනත් නොවරදවාම එනබව උදෑසන හමුවීමට ගිය පසු සහතික විය. ඒ අතර මට මහත්තයා මුණ ගැසිණ. අපේ කුඹුරට අල්ලපු කුඹුර වැඩ කරන ඔහුගේ පැමිණීම මා කිසි දිනෙක අපේක්ෂා නොකළත් ඔහු අලුත් වැඩ කාරියක් හදුන්වා දුන්න.

“ඒයි උඹට වැඩට එකෙක් හොයල දෙන්නද? එකෙක් කිව්වට...........එකියක්...“

“මොකෙක් හරි කමක් නෑ ඉන්නවනම්......ඉතිං තෙපර බබා ඉන්නෙ නැතිව කියපංකො.....“

“ උඹ ඔහොම්ම පලයන් සෝම නැන්දලාගෙ ගෙදර ....එහෙ ඉන්නවා මරු කෑල්ලක්...වැඩට කියාපු කෑල්ල...“

“ උඹ ඇත්තනෙ ඔය කියන්නෙ....“ 

“ හරි හරි පලයංකො....මමනේ කියන්නෙ...“ මහත්තයා සහතික විය.
මම  සොම නැන්දලාගෙ ගෙදර මිදුලටම ගොස් මෝටර් සයිකලය නතර කළේ හරියටම ඉදිරිපස දොර ඉදිරියෙනි.

“ සෝම නැන්දා......“ 

සද්දයක් බද්දයක් නැතත් ටික වේලාවක් ගිය පසු තරුණ කාන්තාවක්  දොර කිට්ටුවට පැමිණියා. අැඟට කිටි කිටියේ හිරවෙච්චි  තනි සුදු පාට වෙස්ට් එකකින්  ඇය සැරසී  සිටියා. . මගේ දෙනෙත් සරළ රේඛාවක් පරිද්දෙන් ඇයගේ  මනාව පිම්බුණූ එහෙත් එල්ලෙන දෙතන කරා  ඇදී  ගියා. එතරම්ම විශාල නොවෙතැයි කිව හැකි තනපුඬු පැහැදිලිවම ඇද සිටි බැනියම හිල් කරගෙන යාමට සූදානම් වී සිටින්නාක් මෙනි. ඇයට එය ගාණක් නැත. ඔහේ මා දෙස බලාගත්වනම බලාගෙන සිටී. මා කිසි දිනෙක ඇය දැක නැත. ඇයද මා දැක නැතුවාට  කිසිම සැකයක් නැත. වයස අවුරුදු තිහක් හෝ ඊට වැඩි වුණද ඊට අඩු වයසක්නම් කිසිසේත්ම ඇයට නොගැළපෙනු ඇත. එහෙත් අැයගේ මුහුණේ පෙනුමෙන් හා ශරීරයේ හැඩහුරුකමෙන්  දරුවන් වැදු  ගැහැණියකගේ ලකුණක්  නොපෙන්වයි.

“ හා... ඒත් මං මේ බැලුවෙ කවුද කියල.....“ සෝම නැන්දා මිදුලට බැස්සාය.
“මේ...කතා කර කර ඉන්ඩ  වෙලාවක් නෑ.....මේ නංගිට අද අපේ දිහා වැඩට එන්න පුළුවන්ද කියන්න බලන්න ආවෙ නැන්දෙ.."

" අනේ පුතේ මෙයා.. ඊයෙනං අර විජේගෙ බඩිංගුරු වාගයක් නං කඩන්ට ගියා...ඔය කොන්දෙ අමාරුව කිය කිය හිටියෙ....මෙයාගෙන්ම තමයි අහන්ට ඕනෙ.." සෝම නැන්ද එහෙම කියනකොට  අර නංගි ඉස්සරහ දොරේ උළුවහුව දෑතින් බදාගෙන  ලාවට හිනාවක් දැම්ම.

" හරි ඉතින් ඔය කෙල්ල ඉන්නවනේ.....අනේ නංගි අද අපෙ වැඩට එන්න පුළුවන්ද....."  යි මම බයාදු ලීලාවෙන්  ඇහුව...." සෝම නැන්ද දන්නවනෙ ඉතින්  අපි මිනිස්සු මරවල වැඩ ගන්නැති විත්තිය.. එහෙම නේද ?"

" ඔව් ඔව් මම මොකද නොදන්නෙ.."

" එහෙනං නංගි එනව නේද..? "

" එහෙනම් මාත් එන්ටද වැඩට.." සෝම නැන්ද ඇහුව.

“ අනේ යන්ට නැන්ද යන්ට දැන්  නැන්දලා  හොදටම නාකියි....මොන වැඩද වල පයයි ගොඩ පයයි තියාගෙන.....“ මම කීවේ විහිලුවටය.

“ හා බලමුකො ඔය කාට කාටත් අපිත් එක්ක වැඩ කරන්ට පුළුවන්ද කියල.....“ ඇය අවසාන වශයෙන් කීවාය.
තරුණීය  කට කොනින් අයා ගත් සිනහවෙන් යුතුව සිදුවන සියල්ල බලාගෙන ගෙතුලට වී හුන්නාය.ඇය ලැජ්ජාශීලි එකියකැයි මම අනුමාන  කළෙමි. මා  ඇය දෙස හොරෙන් බලා සිනා සුනාය. ඇයද සිනා සුනාය. හිරට  ඇදගත් ඩෙනිම් කලිසමෙන් මේ ඇයගේ කකුල්වල තරම යැයි කියා පෑවාය. ඒ තරමටම හිරවනසේ ඇය කලිසම  ඇද සිටියාය...උදේ පාන්දරම ඩෙනිමක් ඇදගෙන .....වෙන ගෑණු නම් අදින්නෙ නයිටිනෙ.....මම නැවතත් ඇගේ පියයුරු දෙස හොරැහින් බැලුවෙමි. බැරිවෙලා හෝ මා ඇගේ පපු පෙදෙස දෙස බලන අයුරු ඇය දුටුවානම් අනිවාර්යයෙන්ම මා වලත්තයෙකු යැයි සිතනු නොඅනුමානය. ඇතැම්විට වැඩට එන්නට හෝ අදිමදි කරනු ඇත. මම අහක බලා ගත්තෙමි.

මා සෝමා නැන්දාගේ ගෙදරින් සමු ගත්තේ ඔවුන් දෙදෙනාටම වැඩට එන ලෙස දැනුම් දීය. සෝමා නැන්දා  අනිවාර්යයෙන්ම එන බවට මා හා පොරොන්දු විය. සෝම නැන්දාගේ ගෙදර සිටි යුවතිය ඈගේ බාල පුතාගෙ බිරිදය. ඇගේ බාල පුතා මට වසර කීපයක් වයසින් බාලය. එහෙත් ඔහුගේ බිරිය පසුව  දැනගත් ආකාරයට හරියටම මට වසරකින් බාලය. එමෙන්ම මතකයේ හැටියට මීට කලින්ද ඔහු  තම බිරිය ලෙස වෙනත් යුවතියක් කැන්දන් ආවා මගේ මතකයේ ඇත....දැන් ඔහු කඩුවෙල පැත්තේ වැඩපොලක වැඩ කරන බව පසුව මම ඇයගෙන්ම අසා දැනගත්තෙමි.

පළමු දින අපි සියළු දෙනාම මහන්සි වී වැඩ කළෙමු. වැඩය අවසාන වන්නට පැයක් පමණ තිබුණමුත් වැඩකරුවන් පිටත්වීමේ වේලාව ලං වූ බැවින් තවත් පැයක් වැඩිපුර වැඩ කළොත් රුපියල් සීයක් වැඩිපුර දෙන බවට පොරොන්දු වී වැඩය නිමා කොට ගත්තෙමි.  කටමැත දෙඩ වූ සෝම නැන්දාගෙන්නම් එතරම් වැඩක් වූයේ දැයි සිතිය නොහැකිය. එහෙත් ඒ බවක් ඇයට නොදැන්නුවේ ටික ටික හරි වැඩ කරන එක මා හට වාසි බැවිණී. එහෙත් දෙවැනි දා නම් කෙසේ හෝ ඇයව මග හැරිය යුතුමය.

ඇගේ නම අශෝකාය. ඇය මට වඩා වසරකින් බාලය. උපන් ගම කුරුණෑගල පැත්තේලු. මම වැඩ කරන අතරවාරයේ නිකමට මෙන් ඇගෙන් ආගිය තොරතුරු කතා කරන්නට වුණා. ඇයත් නොපැකිල එහෙත් කාටත් හොරා සිහින් හඬින් උත්තර දුන්නා. ඒ ඇයි කියන්න මම නොදනිමි. එනමුදු  පෙම්වතියක් තම පෙම්වතිය හා ආලයෙන් මුසපත් වී ඇති මොහොතක මුමුණන වදන් මෙන් ඇයගේ කටින් නික්මුණු වදන් පෙළ  සියුම් කිතියකින්  මගේ ගතත් සිතත් දෙකම කිළිපොලා ගියේය. වැඩ කරන අතරේම මා ඇයට තවත් ලං වුණෙමි. අමුතුම සුවඳක් ඇගේ ගතින් වහනය වූවාය. ගිනි අව්ව මැද දහඩිය පොල්ල බේරෙද්දී මම ඇයගේ සිරුරින් වහනය  වූ ඒ  සුව‍දෙයි රසය වින්දෙමි.

මම ඇයව  වසඟයට ගැනීමට තැත් කරන්නෙම්ද ? නොඑසේනම් ඇය විසින්  මා  වසඟයට ගැනීමට කුරුමානම් අල්ලන්නීද ?. මා සිතතුල  පැනයකි. මම ඇයට ආසා නොකළෙමි. එහෙත් ඇය දෙස මතුපිටින් බලන කවරෙකු තුළ වුව රාගාන්විත සිතුම් පැතුම් දිය උල්පතක් පරිද්දෙන් ඉනීම නොවැළක්විය හැකිය. ඒ එසේ යැයි ඇයට ආසා කිරීම හෝ ප්‍රේම කිරීමක් යන්න එයින් අදහස් නොවනු ඇත. එය නෙත් පිනවීම පමණක්ම වනු ඇත. එයින් පසු  මම ඇය මගහැර වෙනත් ලියද්දකට ගොස්  හුදකලාව වැඩ කළෙමි. මා නිකමටය ඇගෙන් තොරතුරු විමසුවේ. නමුත් ඇය මා වරදවා තේරුම් ගත්තාදෝයි මගේ චෛතසිකයන් එක පිට එක පොරබදන්නට විය. ඇය හොඳ ගැහැණියකැයි සිතිය නොහැක. මම කල්පනා කළෙමි. වැඩ අවසන් වන තුරු ඇය හා වැඩි බජනෙකට නොයෑමට ඉටා ගත්තෙමි.

" කකුලෙ කටු ඇනෙයි....මේවාගෙ උල් හරි සැරයි...ගෙදර නැද්ද සපත්තු දෙකක්..." මම එහෙම කිව්වෙ..සෝය මුල් වලට  දෙපාරක් තුන්පාරක්ම ඇයගේ යටි   පතුල් තුවාල වී තිබුණු ඇය "මේන්...." කියා පෙන් වූ නිසා මෙන්ම සෑම ගැහැණියක් වෙතම මා තුල ඇති ගෞරවය නිසාමය.  පසුදා උදෑසනම ඈ කුඹූරට ආවාය. ඇය අලුත්  සපත්තු යුගලයක් පැළඳගෙන උන්නාය. ඇය ඊයේටත් වඩා හැඩ යැයි මට සිතුණි. ඇය තවත් කැපී පෙනුනේ ඇඳගෙන හිටිය ඩෙනිම් කලිසමට උඩින් දණහිස් වලට ඉහළින් පස්සා පැත්ත වැසෙන පරිද්දෙන් ඇඳ සිටි  පරණ මල් මල් චීත්තය  නිසා යයි  සිතුණි.

" ඔය..ඔය කකුලෙ කටු ඇනෙන හිංද සපත්තු කුට්ටමක් දාගෙන එන්න කියපුවහම ඒ දෙක දාගෙන ආව...දැන් අත්කොට ටී ෂර්ට් එකක් ඇදගෙන .. මේ ගිනි අව්වෙ කොහොමද වැඩ කරන්නෙ....ඔයාගෙ අත්දෙක පිච්චිලා කලු ගැහෙයි...මං මේ කිව්වෙ අපෙ වගේ නෙවේනේ ඔයාල ගෑනුනෙ නේද ? ආ.. මේ අත්දිග ස(ර්)ට් එක ඇඳ ගන්න. මං රේණුකාට කියන්නම් එන ගමන් මට තවත්  ස(ර්)ට් එකක් ගේන්නය කියල.

දින දෙක තුනක් වැඩ කිරීමෙන් පස්සෙ වැඩ ටික ඉවර කර ගන්ඩ පුළුවන් වුණා. වැඩට ආ ඇතැමෙකුගේ දවසේ කුළිය එදින සවසම දුන්නද  අශෝකාට මුදල් හදිස්සියක් නැති බැවින් පසුව දෙන ලෙස ඇය විසින් ඉල්ලා සිටියත් මා එදින සවස මුදල් දෙන බවට පොරොන්දු වුණා. ඒ විතරක් නෙවෙයි...අශෝකා ඉතාමත් හොදින් වැඩකල බවට සහතිකයක්ද එතැන සිටි උදවියගෙන් ඇයට ලැබුණ. එය ඇයට වැදගත් වේ. ඒ, කම්මැලි නැතිව හොදින් වැඩ කරන අයට විතරක් හැමදාම එළවලු කොටුවල, හේන්වල,  කුඹුරුවල, වැඩ නොවරදින බැවිණි.

වැඩ කුළී සවස දෙන්නම් යැයි කියා කීවද  අශෝකාට දින දෙකක් යන තුරු මුදල් දීමට නොහැකි විණි. එක් සෙනසුරාදාවක මම සෝමා නැන්දලාගෙ ගෙදරට ගියා.

" සෝමා නැන්දා......සෝම නැන්දා......" මගේ කෑ ගැසීම ඊට මීටර් සීයක් විතර ඈතින් ඉන්න කෙනෙකුට පවා ඇහෙනව.යකෝ...මේ ගෙදර කවුරුවත් නැද්ද..?..ඒත් දොර ජනෙල් ඇරල දාල...මම එහෙම හිතුව. කෝකටත් කියල මම මෝටර් සයිකලය නවත්වා දොරකඩ ලගට ගියා.

" සෝම නැන්දා......" ම්හ..." අශෝකා....." යැයි මම දෙවන වරට අශෝකාට කතා කරා....ඒත් ගෙතුලින් කිසිම හාවක් වූවක් නෑ....මං පුංචි කාලෙ ඉස්සරහ දොරින් ඇතුළු වුණාට පස්සෙ නතර වුණේ පිටිපස්සෙ කුස්සියෙ දොර ගාව...එහෙව් මට ගේ ඇතුළට යන එක නුහුරු දෙයක් වුණේ නෑ...මම කෙලින්ම ගේ ඇතුලට ගියා..

" සෝම නැන්දා............" යන ගමන් මම කතා කරා...කිසිම හැළ හොල්මනක් නෑ. කුස්සියට යන අතර මග හමුවන කාමරය  කට්ට කළුවරය.. ඇතැම් ගෙවල ඇති කළුවර කාමරය හා සමානය. කලින් බහිරව කතාවක් අසා සිට පැමිණියේ නම්  සහතිකය නූල් බදින්නට සිදුවනු නොඅනුමානය. තත්ත්පරයකිනුත් දසම ගානකි. කුමක් හෝ සියුම් දෙයක් මගේ අත වැදුණි. එ ක්ෂණයෙහි මැණීක් කටුව ලගින්  මිටිකර තදින් අල්ලා ගන්නවා දැනුණි. මොහොතකින් හදවත ගැහෙන්නට වුණා.

" ජයන්ත අයිය......." කිසිම දවසක කිසිම මොහොතක බලාපොරොත්තු නොවුණ විදියට අශෝකා මා අභියසය. ඒ මාගේ අතින් අල්ලාගෙනය. කට්ට කලුවර කාමරේකය. බලු නට්ටෙක් පමණක් ඉස්සරහ මිදුලේ හිදී....ඌද මා එනු දුටු ඔලුව උස්සා බලා නැවත කකුල් දෙක අස්සෙ ගහගත්තේ නිවට නියාලු බව පෙන්වමින්.දෙලොවක් අතර නොව මා  ලෝක දහසක් අතර අතරමං වූවෙකු මෙන් හැඟුණි.

" මං....මේ...නංගිගෙ සල්ලි දෙන්න ආ..වෙ...කෝ..සෝම නැන්ද නැද්ද ? " වචනත් හරියට නොපිටවෙයි....

" අම්මයි රෝසියි දෙන්න ඉස්පිරිතාලෙට ගිහිං.. ඇරත් මං කිව්වනෙ අයියෙ සල්ලි පස්සෙ ගන්න බැරියැ කියල.....ඒත් අයියව මෙහෙම හම්බවෙයි කියල මට හිතුනෙම නෑ.." ඇය මගේ අත් දෙකම තදින්  අල්ලා මිරිකා ගත්තාය... මගේ සියොලඟම හිරිගඬු පිපෙන්නට විය. අනෝරා වැස්සකට තෙමිච්ච බලු කුක්කෙක් සේ ගැහෙන්නට විය...මම වට පිට බැලීමි...කට්ට කළුවරය.

මොහොතකින් ඈ මගේ උරහිසේ මුහුණ හොවා ගත්තාය. මම අන්ද මන්දව වීමි . කරකියා ගත නොහී,  "ඇ...යි  මේ...." යි  ඇගේ හිස පැත්තකට  කිරීමට මම අනවරත උත්සාහයක යෙදුනෙමි.  ඇය හිස ඔසවා මගේ මුහුණ දෙස බැලුවාය....කට්ට කළුවරේ වුව ඒ දෙනෙත් දීප්තිමත්ය.  ඒ තුල කුමක් ඇද්දැයි හදුනා ගැනීමට මට  හැකිවිය.. එදා පළමු දිනයේ දී  ඇඟට හිරවෙනසේ ඩෙනිම් කලිසමක් ඇඳ සිටි යුවතිය නොව දුහුල් රාත්‍රී ඇඳුමකින් ඇගේ ගත වැසී තිබුණි. පියයුරු යුවල ඔවුනොවුන්ට රිසි සේ හිඳී. " බයික්කෙක ඉස්සරහ ..."  මම මිමිණුවෙමි.

11 comments:

  1. තෝව කොටියා කාපිය ....ඇයි යකෝ උදේ පාන්දර මෙහම මෝල් කරලා අත ඇරලා දාන්නේ...ලියපිය ඉතුරු ටික ...
    අනේ දෙයියෝ ලියපනකෝ ඊට පස්සේ මොකද උනේ කියලා

    ReplyDelete
  2. ඔය තියෙන්නේ යසට

    ReplyDelete
  3. ගම පැත්තේ ඇත්තටම වෙච්ච කථාවක් වගේ.

    ReplyDelete
  4. //මා ඇය දෙස හොරෙන් බලා සිනා සුනාය.//

    මරු ග්‍රැමර්. ඒ වුණාට නියම කථාව වැව්. සාර්ථක ශෘංගාරාත්මක කථාවක්. ඔබ දක්ෂයෙක්.

    ReplyDelete
  5. නියමයි. මටත් කියන්න තියෙන්නෙ අර බ්‍රා මෙන්ඩ කියපු එකම තමයි.

    ReplyDelete
  6. වෙනදා වගේම අදත් අපූරු කොටසක් වැව්.
    ඔය කියන ' අශෝකා' කුරුණෑගල කොහේද දන්නේ නෑ. නෑ මේ උදව්වට අඬගහගන්න ඇහැව්වේ. හැක්......

    ජයවේවා!!!

    ReplyDelete
  7. මදුරුවො කයි කියල අයියා ඇඳන් උන්න සේට් එක ගලවලා දෙන්න ඇති.. හිත හොඳ මුනියා නෙව.. හෙහ් හෙහ්
    ජයවේවා..!!

    ReplyDelete
  8. එක හුස්මට කියෙව්වා. කරුමක්කාරයො කියෙව්වා වගේ කියල හිතුනා

    ReplyDelete
  9. ආසාවෙන් කියෙව්වා.
    අර පසුබිමේ තියෙන ෆොටෝ එක terme di saturnia ද? (බ්ලොග් පේජ් එකේ) කොහෙන්ද ආවේ?

    ReplyDelete
  10. අපේ ලියැද්දෙත් වැඩ එමට

    ReplyDelete
  11. හප්පා............වැඩිහිටියන්ට පමණයි. උඹ අපිවත් නරක් කරනවා.

    (ඊළඟ එක කවද්ද මලේ)

    ReplyDelete